Moje forum

Papiz rozpromienił się, jakby to co najmniej prezydent podał mu łapę.

Papiz uśmiechnął się wesoło.
- Ale jesteś śmieszny. Już cię lubię. Grunt to mieć poczucie humoru.
Russell prześwietlił umysłem teren w poszukiwaniu wadery. Znalazł ją w końcu w Mrocznej Puszczy.

- Serio? - Papiz przyjrzał się z zainteresowaniem swojej łapie i wypalonemu na palcu wąskim pasku. - Nigdy nie słyszałem o stworzeniu, które wypala dziury, gryząc. Myślisz, że istnieje takie zwierzę naprawdę istnieje? Byłoby ekstra! I wcale nie jesteś demonem. - spojrzał na Azazel z naganą. - Demony są straszne i w ogóle. Ale wszystkie demony, które poznałem, były dla mnie niezwykle miłe. No, może poza tym, który zranił mnie w ramię, kiedy zabierał mnie do więzienia. Ale to też było niezłe. Szuuuu! I byliśmy w takim samym miejscu tylko z łóżkiem. - paplał Papiz, po czym zarzucił grzywką i pobiegł w podskokach do Russella.
- Ojej - mruknął niezwykle mądrze, widząc nieprzytomną waderę. - A co jej się stało? Zresztą nie ważne. Russ...
- Miło poznać... - mruknął Russell do basiorów, przerywając Papizowi w pół słowa.

- Ooo... Co zobaczymy? Lawę? A może zrobisz, że ten wulkan wybuchnie? - podekscytowany Papiz aż przypadł do ziemi. - To by było ekstra! Szkoda tylko, że pewnie byśmy wyginęli, jak biedne mamuty. A wiesz, że ja kiedyś widziałem mamuta? Takiego włochatego! Uratowałem go i wtedy znalazłem taki magiczny pierścień. Gdyby nie było tak ciemno, mógłbyś zobaczyć, jaki ślad wypalił mi na palcu... - Papiz paplał coś dalej w tym stylu, siadając obok Azazel, niezmiernie ucieszony, że ma tym razem za widownię coś więcej niż tylko zanudzonego na śmierć Alphę.

- Może poczekać... - mruknął bezbarwnym głosem, ale w tej chwili zagłuszył go przenikliwy krzyk Papiza.
- Caaaaligariiii?
- Papizwokazik... - mruknął pod nosem Russ, wzdychając. - Czego się drzesz.
Biały wbiegł na krater, w ostatniej chwili potykając się i prawie spadając na sam dół, gdyby Russell nie złapał go zębami za kark i nie wciągnął.
- Uuuuh... Mało brakowało. - niczym niezrażony Papiz miał już na pysku szeroki uśmiech. - Spójrz, Azazelu! Ale stąd widok, nie, Azbeście? Wiesz, nigdy nie byłem nad wulkanem. - opadł przednimi łapami na ziemię i zajrzał do wnętrza krateru, odprowadzony zaniepokojonym spojrzeniem Russella, który był już za daleko, by  móc go złapać.
- Hej, spójrz, Azazelu! Powietrze nad tą lawą w środku musi być naprawdę gorące. Załozę się, że gdyby spuścić tam kawałek mięsa na sznurku, na pewno by się ugotowało!
Russell przewrócił czarnymi oczami, obserwując przyjaciela, a jednocześie mając nię na baczności w towarzystwie nieznajomych wilków. No właśnie, nieznajomych.
- Nazywam się Russell. Kim jesteście?

Machnął rekinim ogonem, spoglądając powątpiewająco na waderę. Niby wyglądała już lepiej, ale kto wie...

Russell przewrócił czarnymi oczami, tym razem patrząc się w niebo. Następnie przysunął się jeszcze bliżej, by nie musieć nachylać się nad ranną będąc dwa metry od niej i wyciągnął łapę. Zatrzymał ją w ostatniej chwili i cofnął, zanim krew dotknęła ciała wadery. Rana na łapie Russa natychmiast się zrosła. Przecież gdyby wpuścił jej jakikolwiek płyn do pyska, udławiłaby się i tym bardziej byłoby po niej. Meh... Rozejrzał się bezwiędnie i usiadł przy waderze. Spuścił łeb, niemalże dotykając nosem gardła wilczycy i zaczął płakać. Po jego stalowoszarym pysku spływały srebrne łzy, wnikając w futro Lifehouse. Natychmiast odzyskała kolory, oddech był już wyraźniejszy.

Russell ogarnął ich sceptycznym spojrzeniem. Wszyscy troje 'pojawili się' nagle akurat na wulkanie? Obejrzał się lekko na łapy basiora stojącego za nim i przeniósł wzrok wypełnionych czernią oczu na waderę. Podszedł o krok bliżej. Delikatnie obmacał żebra wadery, jednak nie były złamane. Wydawała się cała, tylko wykończona i zagłodzona. Tylko jak tu podać pokarm wilkowi, który nie będzie miał siły go przełknąć?
- Macie może... - urwał. No tak, jego krew działała leczniczo, zarówno przywracała pamięć po zerknięciu mu w oczy, jak i leczyła obrażenia, a przynajmniej powinna. Może gdyby upiła łyk albo dwa, zyskałaby nieco sił. Podniósł łapę i wgryzł się w nią, przecinając ostrymi zębami skórę, mięśnie i zatrzymując szczęki na kości. Może zadziała, a jak nie... Cóż. Może zdąży coś wymyśli. Albo te basiory, które jak na razie wydawały się być w szoku.
- Mógłby któryś z was przytrzymać jej pysk?